OVER INKOMSTEN EN UITGAVEN IN 2024 EN DE BEGROTING VAN 2025
Allegorie van een draaikolk, een kano en helpende handen…
Bezig zijn met financiële verslaggeving en met rekeningen en centen… ik geef het toe: Het is verre van mijn liefste bezigheid. Nadenken over geldzaken in een volatiele wereld met moeilijk te vatten betalingssystemen en geflipte mensen die zoveel hebben dat ze het in geen 100 levens kunnen opleven, en waar meer geld gaat naar wapens en oorlog dan naar sociale maatregelen waardoor iedereen meer dan genoeg heeft om goed en in rust en vrede te leven, … dat zorgt toch voor onzekerheid en onrust… Wie begrijpt het nog en geraakt er nu nog wijs uit?
Nu goed, laat ons het praktisch houden. Ik voeg hier eerst een kadertje met de cijfers van 2024 en 2025 toe. Daar staan nogal wat cijfers in oranje en rood, want 2024 werd op financieel vlak niet bepaald een jaar om helemaal blij mee te zijn. Hierover volgt dan ook enige uitleg. Nochtans blijven we roeien met de riemen die we hebben. En gezien onze plechtige verjaardag ook aanzet tot dankbaar terugkijken tonen we in dit verslag ook een grafiek die een overzicht geeft over het financieel reilen en zeilen van Tapori sinds 2002. In dat jaar werd de Tapori-boekhouding zelfstandig, los van de Parochiewerking in Pomasqui, waardoor we sindsdien over eigen gegevens beschikken. Zo focussen we ons op wat we in al tijd WEL hebben kunnen doen met het VERTROUWEN en de KANSEN die we jaar na jaar krijgen.
We hoopten in 2024 meer werkuren te creëren, want er is meer dan werk genoeg. Veel kinderen en jongeren met een beperking zouden baat hebben bij meer therapie, meer opvang, meer hulpmiddelen. We hoopten ook de lonen iets te verhogen, want dat is al sinds meer dan 10 jaar niet gebeurd, ondanks de inflatie. En we hoopten de subsidie van alle dienstverlening te kunnen verhogen, want de mensen betalen zelf al een redelijk deel van de kosten. De financiering hiervoor hoopten we te bekomen bij de Ecuadoraanse overheid en van andere lokale en internationale organisaties. Maar geen van beide lukte. Zo was het niet mogelijk om mensen meer werk te geven en gaven we bijna 20.000 usd minder uit dan gehoopt. Dat is toch heel jammer: meer willen werken maar niet kunnen of mogen…
Ook de autofinanciering, datgene wat patiënten zelf bijdragen voor de zorg, was dit jaar een stuk lager dan gepland. Ook dat is een weerspiegeling van de sociale en economische situatie in Ecuador: Er is minder werk, dat per uur ook minder betaald wordt, dus kan er ook minder uitgegeven worden. En daar worden mensen met een beperking vaak als eerste de dupe van. Betaling van verschuldigde bedragen wordt uitgesteld en in tijden van tekort zijn therapie en opvang minder belangrijk dan het betalen van huur, eten en transport… Zorg en verzorging wordt uitgesteld, verminderd, onderbroken… Mensen worden zieker, meer complicaties, waardoor dan weer duurdere zorg is nodig… De ongelijkheid wordt groter… want tegelijkertijd zijn er ook hier mensen die almaar rijker worden…
Die negatieve spiraal doet me denken aan de draaikolk in een brede rivier in het regenwoud waarin ik heel lang geleden Saulo samen met vier vrienden bijna zag verdrinken… Ik vertel dat verhaal ten gepaste tijde nog wel eens. Godzijdank vond iemand een kano met een buitenboordmotor. De vijf vrienden sloegen de handen in elkaar en vormden een rij. En Saulo, die het verst verwijderd was van het gat, kon zich vastklampen aan de boot. Zo werden ze allemaal weer uit de kolk getrokken…
Die boot die mensen uit het oog van de draaikolk trekt en weer kracht geeft om tegen de stroom in te zwemmen, dat is toch wel de steun uit België. Zonder die steun zouden we nooit geworden zijn wie we nu zijn, en voorlopig ook nog maar moeilijk verder kunnen. Zoals je kan zien in onderstaand kader (gele lijn), schommelt die bijdrage vanuit België sinds een jaar of tien rond de 100.000 usd per jaar. Sinds 2002 mochten we in totaal al rekenen op meer dan 2.000.000 usd… een heel mooi bedrag waarmee we onderwijl hier in Ecuador toch wel een toonaangevende instantie op het vlak van zorg voor mensen met een beperking geworden zijn!
Gedurende enkele jaren (van 2014 tot 2020) ontvingen we van staatswege een subsidie waarmee we onze werking konden uitbreiden (blauwe lijn). Toen de pandemie uitbrak en door almaar toenemende administratieve last en inhoudelijke verplichtingen die subsidie gestaag daalde en uiteindelijk achterwege bleef, nam de bijdrage uit België nog toe. Maar daar duwde ik heel bewust op de rem. De financiële hulp die uit België komt is niet onbeperkt. Administratieve kosten verhogen en een vermindering van de fiscale aftrekbaarheid van giften ligt op de loer (zie berichtje achteraan in de nieuwsbrief). En op middellange termijn is “buitenlandse steun” moeilijk houdbaar.
Daarom probeer ik nu bij elke nieuwe begroting te stellen dat vanuit België elk jaar 5000 usd minder komt, al geef ik grif toe dat het moeilijk is om tegen het eind van het jaar, wanneer we maar moeilijk rondkomen om lonen uit te betalen, deze beslissing staande te houden. Nochtans zou dit een zachte maar dwingende maatregel zijn en dan zijn we, bij leven en welzijn, nog voor meer dan 20 jaar goed.
Dus moet opnieuw naar andere bronnen van financiering gezocht worden. Om ons daarbij te helpen zullen dit jaar twee studenten van de faculteit Bedrijfsadministratie van de Katholieke Universiteit in Quito als thesis de financiering van Tapori doorlichten en suggesties formuleren: Misschien kan de administratie en coördinatie efficiënter verlopen en kan hier iets bespaard worden? Hoe kunnen we mensen die er niet in slagen om hun bijdrage te betalen inschakelen in Tapori-activiteiten die wat geld in het laatje kunnen brengen? Is het mogelijk om in Ecuador het draagvlak te verbreden en mensen die het hier beter hebben ertoe aanzetten om, zoals veel belgische Taporivrienden, op regelmatige wijze een gift te doen? Intern kunnen we zo wel proberen om financieel sterker in onze schoenen te staan. Maar de grootste uitdaging blijft het zoeken naar subsidies van overheidswege… Een gevecht tegen windmolens???
Onderwijl voelen we ons gedragen door internationale solidariteit en zo lukt het al meer dan 30 jaar om de touwtjes aan elkaar te knopen.
Allerbeste en dankbare groeten aan al wie hiertoe bijdraagt!
Inge.
PS: Via deze link kan een meer gedetailleerde versie van het financieel verslag 2024 en de begroting 2025 bekeken worden. Je hebt een paswoord nodig dat je op eenvoudig verzoek van ons kunt krijgen: inge.debrouwere@gmail.com. We waarderen het als je er een blik op werpt en observaties en vragen mogen uiteraard gesteld worden. Alle suggesties over onze financiering zijn welkom.
